Трывога і неспакой - станы, якія перажываюць многія з нас, аднак прычыны, што іх выклікаюць, глыбока індывідуальныя. Што такое трывога як зьява? Якія стадыі яна праходзіць? Як правільна выкрыць карані гэтай праблемы ў кожным канкрэтным выпадку?

У жыцьці пастароў і служыцеляў бываюць празаічныя цяжкія моманты. Калі цяжка рухацца далей, калі надыходзіць духоўная стомленасьць і больш няма чаго сказаць людзям. У ваеннай тэрміналогіі такі стан называецца «туман вайны» - прыходзяць сумневы ў сваім пакліканьні і нам не зразумела, што рабіць і ці варта рухацца далей.

Бог строит церковь, используя таланты своих детей. Как созидать служения, понимая роль каждого члена церкви? Хорошим примером церковного строительства для нас является первоапостольская Церковь с её организацией служения (структуры). Принимая такое видение для жизни и служения, Церковь, на самом деле, станет надеждой для этого мира. 

«Хіба ня ведаеце вы, што тыя, якія бягуць навыперадкі, бягуць усе, але толькі адзін здабывае ўзнагароду? Дык бяжэце так, каб здабыць» (1 Кар 9:24-27).

Характар ​​хрысьціянскага лідэра вызначае развіцьцё ягонага служэньня. Ва ўмовах глабальных выклікаў хрысьціянскія служыцелі перажываюць спакусу абмежавацца мінімумам - «утрымаць, што маюць», забываючы аб новых персьпектывах свайго развіцьця. Іх бачаньне досыць вузкае, каб маліцца пра большае. Гэта не прыкмета іх сьціпласьці, але, хутчэй, абмежаванасьці.

Служэньне Паўла, «апостала паганаў», матывуе нас, служыцеляў 21 стагодзьдзя, пераймаць прыклад тых, хто ніколі не спыняўся на дасягнутым. Ягоная мэта -- выканаць сваё прызначэньне ў паўнаце. Ягонае служэньне -- прыклад для нас: як бачыць далей дасягнутага выніку? Як правільна перажываць посьпех? Як дысцыплінаваць сябе для эфектыўнага развіцьця служэньня ў сучасных умовах?

Антанюк Валеры -- Віцэ-прэзідэнт Усеўкраінскага саюза аб'яднаньняў эвангельскіх хрысьціянаў-баптыстаў. Пастар царквы «Перамяненьне», г. Кіеў. Разам з жонкай Ганнай выхоўвае сына і дачку.

«Пакінулі Госпада, і пачалі служыць Ваалу і Астартам. І запалаў гнеў Гасподні на Ізраіля... куды яны не пойдуць, рука Гасподняя ЎСЮДЫ была ім на благое ... І ім было вельмі цесна» (Кніга Судьдзяў 2: 13-15). Вось так сумна скончылася гісторыя народа Божага пасля слаўнае заваёвы зямлі абяцанай. Важна адзначыць, што гэта адбылося ўжо ў наступным пакаленьні пасля Ісуса Навіна.