Рэфармацыя - рух за вяртаньне Царквы і грамадзтва да біблійных стандартаў - пачалася ў 1517 годзе выступам Марціна Лютара супраць індульгенцыяў. Але Жан Кальвін стаў тым, хто забясьпечыў будучыню Рэфармацыі. Ён стаў галоўным эвангельскім багасловам свайго часу і здолеў даць цэласнае вучэньне, заснаванае на Слове Божым, здольнае ахапіць усе сфэры жыцьця чалавека.

Варта прызнаць той факт, што я ніколі не знайду шлях да засекаў радзімы: ні дэпутацкіх паўнамоцтваў, ні чыноўніцкай выправы, ні алігархічных прыкмет ў анамнезе ў мяне няма і наўрад ці зьявяцца. Усё, ведаеце, неяк на тралейбусе! Тады як колер нацыі, вяршкі грамадзтва, народныя, не пабаюся гэтага слова - слугі, засекі наведваюць рэгулярна без перапынку на абед, сьвяты і летні адпачынак.

«Проси у Меня, и дам народы в наследие Тебе а пределы земли — во владение Тебе» (Пс. 2:8).

«После этого взглянул я: и вот, великое множество людей, которого никто не мог перечесть, из всех племен, и колен, и народов, и языков стояло пред престолом и пред Агнцем в белых одеждах и с пальмовыми ветвями в руках своих. И восклицали громким голосом, говоря: «Спасение Богу нашему, сидящему на престоле, и Агнцу!»(Отк. 7:9-10).

Сучасныя эвангельскія хрысьціяне часта задаюць пытаньне: «Што мае агульнага эвангельскае хрысьціянства з такім паняцьцем як патрыятызм?», «Хіба не напісана ў Бібліі, што наша жыхарства на нябёсах? Або: «Няма больш ні Эліна, ні юдэя».

Разважаючы пра тое, якім чынам чалавек спазнае Бога, сёньняшнія хрысьціяне часта не бяруць пад увагу адзін з аспэктаў Божай прысутнасьці – гісторыю. Менавіта ў гісторыі адбываецца адкрыцьцё Бога як Збаўцы. Наш Бог ня толькі Бог, Які стварыў неба і зямлю, але таксама Бог, Які дзейнічае ў гісторыі жыцьця асобных людзей і цэлых народаў.