«Гэта кажа Госпад: Спыніцеся на шляхах вашых і разгледзьцеся, і запытайцеся пра шляхі старадаўныя, дзе шлях добры, і ідзіце па яму, і знойдзеце супакой душам вашым». Біблія, Кніга прарока Ярэміі, 6,16

Сучасныя эвангельскія хрысьціяне часта задаюць пытаньне: «Што мае агульнага эвангельскае хрысьціянства з такім паняцьцем як патрыятызм?», «Хіба не напісана ў Бібліі, што наша жыхарства на нябёсах? Або: «Няма больш ні Эліна, ні юдэя».

«Што болей за ўсё натхняе ў савецкім рэжыме, дык гэта ягоны правал. Калі б ён заставаўся пасьпяховым ... я б палічыў, што няма межаў для запалохваньня і закабаленьня чалавека.» Малькольм Магерыдж

Ці зьяўляюцца сучасныя служыцелі «вартавымі на сьценах» і ці супрацьстаяць яны небясьпецы, якая ўзнікае перад грамадзтвам і дзяржавай? Ці вучаць яны царкву біблейскім прынцыпам, якія датычацца дзяржаўных і грамадзкіх адносін, каб яе вобраз яе дзеяньняў і мысьленьня быў ​​крыніцай свабоды?

Разважаючы пра тое, якім чынам чалавек спазнае Бога, сёньняшнія хрысьціяне часта не бяруць пад увагу адзін з аспэктаў Божай прысутнасьці – гісторыю. Менавіта ў гісторыі адбываецца адкрыцьцё Бога як Збаўцы. Наш Бог ня толькі Бог, Які стварыў неба і зямлю, але таксама Бог, Які дзейнічае ў гісторыі жыцьця асобных людзей і цэлых народаў.