У апошні час мы зьвялі ролю творчасьці да ўнутрыцаркоўнага ўжытку. Правільнае прымяненьне ўсяго створанага Богам, у тым ліку мастацтва, мы знойдзем у першых разьдзелах Бібліі: «На пачатку стварыў Бог неба і зямлю». Творца - гэта першая характарыстыка Бога. Усё, што рабіў Бог, - гэта ствараў.

Царква павінна ўплываць на культуру, асабліва ў крытычныя моманты гісторыі. Людзі мастацтва мусяць падымаць у сваёй творчасьці пытаньні нацыі, патрыятызму, свабоды. Прыкладам гэтаму служыць жыцьцё і творчасьць Джузэпэ Вэрдзі, маэстра італійскай рэвалюцыі.

С начала веков человек стремился создавать. Многое в культурном наследии человечества родилось из сердца верующих людей. Человек не может полностью изолировать себя от искусства, потому что желание выразить себя с помощью творчества заложено в нем Богом.

З усіх відаў мастацтва найбольш масавым і ўплывовым на розумы людзей сёньня, несумненна, зьяўляецца кіно. Яно вызначае паводзіны, стыль, перавагі мільёнаў людзей па ўсім сьвеце. Аднак менавіта ў гэтай сфэры прысутнасьць хрысьціян найменш прыкметная. Чаму гэта так і ці заўсёды так было? Ці сапраўды кіно і хрысьціянства несумяшчальныя?

Сучасны сьвет мастацтва зь незвычайнай хуткасьцю зьмяняецца і трансфармуецца пад уплывам перадавых ідэй навукова-тэхнічнага прагрэсу. Мова выяўленчай творчасьці пашырае межы візуальна і прыцягвае найноўшыя арт-тэхналёгіі, якія не ўкладаюцца ў традыцыйнае рэчышча клясічнага мастацтва.

Мы можам ацэньваць гэта з крытычнага пункту гледжаньня, можам захапляцца неабсяжнымі крэатыўнымі здольнасьцямі чалавецтва, але адно застаецца нязьменным - гэта незваротныя працэсы, якія будуць магутна разьвівацца ва ўлоньні сучаснага мастацтва, і ўсё залежыць ад таго, у якое рэчышча будзе скіраваная плынь інавацыйнай творчасьці.