Публікацыя падрыхтаваная на аснове выступу Сяргея Галавіна, УЭЛФ-2014, Украіна, г. Кіеў. Сяргей Галавін - доктар філасофіі, доктар прыкладнога багаслоўя, магістр гуманітарных навук (рэлігіязнаўства), магістр прыродазнаўства (фізіка Зямлі), спецыяліст-педагог (фізіка). Ён зьяўляецца прэзідэнтам Хрысьціянскага навукова-апалягетычнага цэнтра, прэзідэнтам Міжнароднага асьветніцкага таварыства «Чалавек і хрысьціянскі сьветапогляд», членам рэдакцыйнай калегіі часопіса «Багаслоўскія разважаньні». Прэсьвітэр Сімферопальскай Хрысьціянскай царквы.

Постмадэрнізм - гэта сучасная тэалёгія, якая сьцвярджае, што Бог мёртвы. Яна настолькі глыбока ўкаранілася ў нашым грамадзтве, што мы ўжо не звяртаем на яе ўвагі. Як мы, хрысьціяне, да гэтага прыйшлі?

Калі мы гаворым пра зло і гвалт, што зьяўляецца для нас самым важным? Самым галоўным застаецца пытаньне, што значыць быць чалавекам і якое значэньне мае чалавечае жыцьцё. Савецкая матэрыялістычная спадчына сыходзіць у мінулае і разам зь ёй уяўленьне пра тое, што чалавек - гэта ўсяго толькі матэрыя. У чалавеку ёсьць нешта большае. І чалавек створаны для таго, каб пытацца ў Бога пра праблему зла.

Навука аказвае на нас велізарны ўплыў. «Навука - гэта адзіны шлях да ісьціны» сьцвярджаюць новыя атэісты. Ці так гэта? Ці здольная навука адказаць на пытаньні, якія хвалююць кожнага чалавека, у тым ліку і атэіста: «Адкуль я зьявіўся? Куды я іду? У чым сэнс майго жыцьця?» Ці можа навуковае веданьне дыктаваць грамадзтву сістэму маральных каштоўнасьцяў? Ці не прывядзе гэта да абясцэньваньня чалавечай асобы?

Як ўзаемадзейнічаюць хрысьціянскі і сучасны навуковы сьветапогляд? Якія натуральныя абмежаваньні ўласьцівыя сьветапогляду метадалагічнага матэрыялізму?

Класічны варыянт навуковага мысленьня ў пытаньнях паходжаньня Сусьвету, біялагічнага жыцьця і ўзнікненьня сьвядомасьці зайшоў у тупік. Узьнікае неабходнасьць увядзеньня ў навуковы сьветапогляд паняцьця «трансцэндэнтнага».

Калі не пашырыць катэгарыяльны апарат навуковага мысленьня, то ў сучаснай навуцы праглядаецца тэндэнцыя да выпадковых, містычных і нават акультных перадумоваў.

Валерый Рашацінскі - Старшы пастар царквы «Хрысьціянская надзея» (г. Кіеў, Украіна), кандыдат тэхнічных навук, Біскуп аб'яднаньня эвангельскіх цэркваў «Украінская місіянерская Царква».

Нясе пастарскае служэньне з кастрычніка 1991 года. За гэты час царква насадзіла 35 даччыных цэркваў (у тым ліку ў Турцыі) і прымала ўдзел у адкрыцьці яшчэ каля 15 цэркваў.

З 1993 года зьяўляецца заснавальнікам і прэзідэнтам Міжнароднага Дабрачыннага Фонду «Варнава», які даў пачатак вялікаму служэньню рэабілітацыі нарказалежных.

Доўгі час займаўся навукай, зьяўляецца аўтарам наватарскіх рашэньняў у галіне акустыкі. Як навуковец, актыўна папулярызуе ідэі крэацыянізму і навуковай апалагетыкі.

Сьветапогляд - цэласны набор ідэй, які дае адказ на ўсе асноўныя асьпекты жыцьця грамадзтва. Ён фармуе нас і наша асяродзьдзе, нашае грамадзтва, у якім мы жывем. Пытаньне ацэнкі падзей, якія адбываюцца вакол нас - гэта пытаньне светапогляду.

Сьпікер разглядае сьветапогляды, найбольш распаўсюджаныя і ўплывовыя на хрысьціянаў Усходняй Эўропы: гуманізм, камунізм, постмадэрнізм.

Антоні Бокун - Пастар Царквы "Ян Прадвесьнік". Аўтар кнігі «Залаты век Беларусі». У 2003 годзе - ініцыятар грамадзкай праграмы агульнанацыянальнага маштабу «450 год Рэфармацыі ў Беларусі». Аўтар артыкулаў на тэму гісторыі, грамадзкага жыцьця і ўплыву царквы на нацыянальныя культуры. Арганізатар некалькіх навуковых канферэнцый на тэму гісторыі і ўплыву Рэфармацыі на гісторыю Беларусі. Разам з жонкай Натальляй выхоўвае трох дзяцей. 

Ці зьяўляецца хрысьціянства бессэнсоўнай гульнёй, у якой мы кідаемся ў самы эпіцэнтр жыцьцёвых бур, абапіраючыся на ілжывыя запэўніваньні? Альбо нам дадзены настолькі падрабязныя інструкцыі, што мы загадзя ведаем, як будуць выглядаць штармы веры, хто гэтым усім кіруе, і што нам рабіць, калі нарэшце дасягнем сушы? Ці не здарыцца так, што, у рэшце рэшт, спрабуючы знайсьці адказ на расчараваньне ў хрысьціянстве, мы да свайго здзіўленьня выявім, што нашы надзеі не апраўдала царква, а не Хрыстос?

Народы не могут делать все, что им заблагорассудится, даже если их внутренние законы и позволяют им это. Каждый человек должен подчиняться высшему Закону Божьему, который называют Законом Сотворения, или Законом Естества. Таким образом, христианский народ не должен позволять другим народам попирать свои права, данные ему Богом.

Сама по себе подобная постановка вопроса кому-то может показаться совершенно абсурдной. В самом деле, что общего у религии, сделавшей любовь высшей ценностью, с безжалостным разрушением природы? Тем не менее, именно перспектива экологического кризиса стала для ряда философов и футурологов поводом для очень нелицеприятной критики христианства.

Ці існуе Бог? На якія факты варта зьвяртаць увагу ў пошуках адказу? Прафесар Літл сьцьвярджае, што абгрунтаваць аргумент існаваньня Бога значна прасьцей, чым даказаць адваротнае.